[ و از نوف بکالى روایت است که شبى امیر المؤمنین ( ع ) را دیدم از بستر خود برون آمده نگاهى به ستارگان انداخت و فرمود : نوف خفته‏اى یا دیده‏ات باز است ؟ گفتم دیده‏ام باز است . فرمود : ] نوف خوشا آنان که دل از این جهان گسستند و بدان جهان بستند . آنان مردمى‏اند که زمین را گستردنى خود گرفته‏اند و خاک آن را بستر . و آب آن را طیب . قرآن را به جانشان بسته دارند و دعا را ورد زبان . چون مسیح دنیا را از خود دور ساخته‏اند و نگاهى بدان نینداخته . نوف داود ( ع ) در چنین ساعت از شب برون شد و گفت این ساعتى است که بنده‏اى در آن دعا نکند جز که از او پذیرفته شود ، مگر آن که باج ستاند ، یا گزارش کار مردمان را به حاکم رساند ، یا خدمتگزار داروغه باشد ، یا عرطبه طنبور نوازد ، یا دارنده کوبه باشد و آن طبل است . [ و گفته‏اند عرطبه ، طبل است و کوبه ، طنبور . ] [نهج البلاغه]
 
چهارشنبه 88 فروردین 26 , ساعت 1:51 عصر
حضرت امام مهدی (عج) : هر گاه علم و نشانه ای پنهان شود ، علم دیگری آشکار گردد ، و هر زمان که ستاره ای افول کند ، ستاره ای دیگر طلوع نماید .
کلما غاب علم بدا علم ، و إذا أفل نجم طلع نجم .
بحارالأنوار ، ج 53 ، ص 185

چهارشنبه 88 فروردین 26 , ساعت 1:51 عصر
حضرت امام مهدی (عج) : زمین خالی از حجت خدا نیست ، یا آشکار است و یا نهان .
إن الأرض ال تخلوا من حجة إما ظاهرا و إما مغمورا .
کمال الدین للصدوق ، ج 2 ، ص 511

<   <<   6   7   8   9   10   >>   >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ